وقتی آن روز با آن کشیش حرف می زدم، از تعجب داشتم شاخ در می آوردم. حرفهای خارج از عقلانیت او، بیش از آن که مرا به فکر وادارد، به خنده انداخته بود. گویی او اصلا نمی خواست که جوابی برای حرف هایش بیاوری. خودش ، جواب همه حرف های خودش بود.
به او گفتم بیا با عقل با هم بحث کنیم. نه این که مکررا بگویی کتاب مقدس این را میگوید، کتاب مقدس آن را می گوید.
گفت: نه ، من فقط کتاب مقدس را می شناسم. اگر با عقل با هم حرف بزنیم، دیگر کارمان کاری آسمانی نیست. می شود شبیه کار فیلسوفان. و این، کاری زمینی است. و کاری زمینی ، ما را به آسمان نمی رساند.
و من مانده بودم که کسی که عقل را تعطیل می کند تا بتواند به کتاب آسمانی اش گوش دهد، دیگر چه جایی برای حرف زدن من دارد. او خودش ، جواب همه حرف های خودش است.این مسیحیت است. مسیحیتی که بر گرد افکار کتاب مقدس شکل گرفته است. که باید عقل را تعطیل کرد و فقط به ندای کتاب مقدس گوش فرا داد. و هر چه هم دیدیم این کتاب، مخالف ندای عقل است، باید عقل را در مقابلش تعطیل کرد. تعصب و دگم اندیشی، صفت اصلی مسیحیت امروز است. و امروز مسیحیت می خواهد به اسلام درس عقلانیت بدهد!
بله آقای پاپ !
کتاب مقدس شما ، سرشار از داستانها و بهتر است بگوییم خرافه ها است که سرتاپای آن را در برگرفته است. شمایی از عقلانیت حرف می زنید که کتاب مقدستان می گوید خدا از آسمان روی زمین آمد ، تبدیل به یک مرد شد، نامش عیسی بود، سپس خواست که قربانی شود، تا خونش بریزد، و نه خون دیگر انسانها، بلکه فقط خون خودش ... و این خون کفاره گناهان انسانها باشد تا او – یعنی خودش- بتواند انسانها را ببخشد.. . و انسان به بهشت برود !!وقتی دید شما به اصلی ترین مسئله هستی -یعنی خدا - چنین است، دیگر از چه سخن بگوییم؟!
شما از عقلانیت حرف می زنید؟ واقعا شما؟ از دیگر سخنان آن کشیش کانادایی که من در بیش از هفده جلسه با او گفتگو کردم، این بود که مسیحیت، چون افکارش را از کتاب مقدس می گیرد، یک راه اسمانی است. و اسلام چون افکارش انسانی است و بر مبنای عقل انسانها شکل گرفته است، یک راه زمینی است . و نتیجه می گرفت که حالا یک راه آسمانی بهتراست یا یک راه زمینی؟ و کدام ما را به بهشت می رساند؟ !
اسلام چون راهی انسانی و انسان پسند است، افکار انسانها را متقاعد می کند، و به زندگی انسان توجه دارد، راهی غیر آسمانی است. و مسیحیت چون عجیب و غیر قابل باور و حتی مسخره است، راهی آسمانی است که از جانب خدا آمده و ما را به بهشت می رساند !!و اینک جناب پاپ می خواهد به اسلام درس عقلانیت بدهد!
اسلام بر مبنای عقل است . و این مشخصه بزرگ اسلام با مسیحیت است.
هیچ اصلی از اسلام نیست که غیر عقلانی باشد. همه چیز آن بر مبنای عقل شکل گرفته است . آن قدر بر مبنای عقل که مسیحیت به آن اشکال می گیرد این راهی انسانی و بشری است نه آسمانی. و اینک بشنوید از پاپ ما که به این راه بشری و عقلانی می خواهد با داستانهای مسخره کتاب مقدس ، درس عقلانیت بدهد!!
آقای پاپ!آن روز که کوپرنیک را به مسلخ مرگ می بردند، فراموش کرده اید؟ اما یقینا گالیله را که به یاد دارید؟آیا این است عقلانیت مسیحیت شما؟ !
داستانهای کتاب مقدس ، بسیاری از مسیحیان اهل فکر جهان را در طول تاریخ شرمنده کرده است. شما و عقلانیت؟
اما جهاد...
بله باید بدانید که اسلام دین جهاد است. دینی است که می گوید باید خوبی و عدالت و تقوی و حرف خوب را ، با زور بر جهان مستولی کرد. دقیقا همین طور است. اما ربط این به مقابله با عقلانیت کجاست؟ اگر حرف خوب را با زور حاکم نکنیم، این عقلانی می شود؟ حتی اگر حرف بد را بدون زور حاکم کنیم، باز این یک امر عقلانی خواهد بود؟
اصولا عقلانیت چیزی مربوط به قبل از این وادی است. مال وقتی که می خواهیم بدانیم چه چیزی خوب است. و خوبی را بشناسیم . و جهان را بشناسیم. و خودمان را ...
اما وقتی فهمیدیم که چه چیزی برای انسان بهترین راه است ، و این را با قوه قهار عقل، تمام و کمال یافتیم، دیگر باید این خوبی محض را بر همه انسانها حاکم کنیم. و این انتهای و کمال عقلانیت است. اگر شما می دانید دزدی بد است، و سپس با یک دزد در نیمه شب که دارد از خانه همسایه دزدی می کند، مبارزه می کنید، آیا این مخالفت با عقل است ؟
یا کمال عقلانیت است؟
وقتی شما حتم حاصل کردید که دزدی بد است، بهترین وجه آن این است که با دزد هم مقابله کنید. و دزدی را از زمین خدا پاک کنید. این کمال عقل است. و اگر دزد را رها کنید و حتی تشویق هم کنید که بیشتر دزدی کند، این مقابله با عقل ااست. و نه انکه کاری عقلانی باشد.عقل یعنی خوبی، و دشمن بودن با بدی. نه آنکه شما کدام راه را برای حاکم کردن خوبی، انتخاب می کنید... اگر این راه راهی صلح آمیز بود، عقلی باشد، و اگر همراه با جنگ بود ، غیر عقلی باشد. اصولا صلح ، جزئی از عقل نیست. نه صلح خوب است نه جنگ. بلکه این که در چه راهی به کار روند ، خوب یا بدند. صلحی که در خدمت آرامش قصاب ها و دزد ها و راکفلر ها باشد، بد است. و جنگی که در خدمت همین ها باشد نیز بد است. و همین طور جنگی که برای عدالت باشد، خوب است. و صلحی که در راه عدالت و کرامت انسان باشد، خوب است.
بله، اسلام دین شمشیر است. و باید برای عدالت و خوبی و کرامت انسان بجنگد.
آن اسلامی که خودش را می خواهد حفظ کند ، اما انسان نابود شود... حکومتش را نگهدارد ، اما انسان پایمال شود... آن اسلام سعودی و انقلاب ایران ...آن، اسلام نیست.
اینها دینهایی آمریکایی اند.
اسلام برای خدا ، برای انسان ، برای عقل می جنگد. نه به کنجی بخرامد و مشغول عیش و نوش شود. کشورش را به فساد بکشاند تا ارباب دنیا اجازه دهد چند صباحی بیشتر به حکومت مسخره اش ادامه دهد. دو روز بیشتر در تهران حکومت کند. یا چند شب بیشتر هوای ریاض را تنفس کند. اسلام می جنگد. کوبنده و قهر آمیز!
نگاه کنید به تملق های سران کشورهای اسلامی که برای یازده سپتامبر، سروده شد.
بهترین جهاد و هوشمندانه ترین ضربه به اساس سرمایه داری، محکوم شمرده شد. خرد شدن راکفلر کثیف، کاری صهیونیستی انگاشته شد. جهاد فداکارانه جوانان پاک و هوشمند مسلمان ، تروریستی نشان داده شد. .... تا دل آمریکای قصاب را به دست آورند و اجازه دهد باز هم نوکرش باشند.
اسلام این نیست که در کشور های اسلامی می بینید. اسلام دین شمشیر است که ظلم جهانی را برنمی تابد. می جنگد و خون می ریزد تا پایه های ستم را فروبریزد. خون می دهد، اما ننگ را نمی پذیرد. قهرمان است . ترسو نیست. رزمآور است . فاسد نیست. احمق نیست. متملق و چابلوس ارباب جهان نیست... او بنده فقط خداست.
بله اسلام ، دین شمشیر است. و این افتخار اسلام است.
